De maand december staat in het teken van een grote aandelenactie bij de Zonnekouter: de kers op de taart van 24 jaar ontwikkelen van de Zonnekouter tot vrije biodynamische boerderij .

Na An vertelt ook Arne zijn verhaal: over hoe het mogelijk werd dat hij zijn levensdroom om bioboer te worden op de Zonnekouter kon verwezenlijken

Het is 10 jaar geleden dat we een coöperatie werden, en het is ook 10 jaar geleden dat ik boer werd hier op de Zonnekouter. Een jongensdroom die werkelijkheid werd. Mijn droom om boer te worden gaat zo ver in de tijd terug als dat ik me kan herinneren. Maar in een stadstuin in Deinze kreeg het niet veel meer vorm dan het houden van kippen en konijnen. Gelukkig waren er de vakanties op boerderijen zoals in Zuid-Duitsland waar ik graag toekeek naar het melken van de koeien of in Schotland waar we meehielpen bij de schapen. Het droeg er aan bij dat mijn boerendroom verder aangewakkerd werd en vorm kreeg, hoewel dat vormgeven zich beperkte tot de boerderij van Playmobil die ik samen met mijn broer en zus talloze keren heb opgericht. Bij een studiekeuze in het middelbaar kwam de richting landbouw in beeld, maar bij het bezoek aan de landbouwschool werd even snel duidelijk dat het toch een totaal ander wereld was waar ik me in begaf. Een bezoek dat ook bevestiging gaf aan de reacties die ik tot dan toe kreeg wanneer ik vertelde dat ik boer wou worden. Wat vooral klonk was dat het toch niet mogelijk zou zijn omwille van allerlei redenen. Om boer te worden moet je van thuis uit boer zijn, je hebt grond nodig, je hebt veel kapitaal nodig, het is hard werken en er geld mee verdienen is ook geen evidentie. Daar stond ik dan tussen zonen van veehouders die het ogenschijnlijk wel allemaal van thuis mee hadden. Dit zou toen niet mijn studiekeuze worden. Gelukkig was er een andere landbouwschool die toen de richting dierenzorg startte. Het gaf me een uitweg en een eerste springplank in de dierhouderij. Op de eerste schooldag was er niets buiten een paar enthousiaste leerkrachten met een konijn en een hond onder de arm. Samen timmerden we hokken en stallen in elkaar en zetten omheining rond een klein grasplein op het schooldomein. Het jaar erna kocht de school een boerderij en daar gingen we enthousiast verder aan de slag met opruimen, afbreken, opbouwen, hooi maken en bomen en hagen planten. Ik maakte er vrienden voor het leven en terwijl dit alles gebeurde, droomden we honderduit over samen een boerderij starten en hoe die er zou uitzien.

Na het middelbaar gingen we elk onze eigen weg en zo ging ik na een zomer vrijwilligerswerk op een boerderij in de Pyreneeën, in Nederland naar Warmonderhof, een opleiding voor biologisch-dynamische landbouw. Opnieuw een school met boerderij en een fantastische springplank in de wondere wereld van de biologische landbouw. Een wereld waar niet gekeken wordt naar wat niet mogelijk is maar waar gezocht wordt naar manieren om dingen mogelijk te maken, steeds vanuit een fundamenteel respect voor mens, dier, plant en milieu. In de voormiddag was er theorie en in de namiddag praktijk. Ik leerde er vanaf het begin koeien melken, tractor rijden en alles wat er bij komt kijken. Voor het eerst ervaarde ik echt dat het misschien toch niet allemaal van thuis uit meegegeven moest worden. Ook in de lessen economie kwam dit aan bod. We leerden niet alleen over rendabiliteit, liquiditeit en solvabiliteit maar de leraar had het ook over wat kapitaal betekent in de landbouw. Over hoe de grond eigenlijk net als lucht en water een natuurlijk middel is maar onder druk komt te staan door de hoge financiële kapitaalswaarde die er aan gegeven wordt. De leraar benadrukte ook dat kapitaal niet iets is dat je al per se zou moeten hebben voordat je start maar dat het er in zekere zin al is en gemobiliseerd kan worden vanuit een bredere gemeenschap. Dat de uitdagingen waar de landbouw in deze tijd voor staat, zoals kapitaal maar ook rendabiliteit en milieu, niet zomaar gedragen of opgelost kunnen worden door 1 boer of bedrijf maar dat er een gedragenheid nodig is vanuit een bredere gemeenschap om dingen mogelijk te maken. Tijdens die opleiding ging ik stage lopen op een boerderij in Duitsland waar ik dit alles van dichtbij mocht meemaken. Het was een boerderij met een aantal gezinnen waarbij ieder zijn specialisatie had in de verschillende bedrijfstakken en waar een gezamenlijke verantwoordelijkheid was voor elkaar en voor het geheel. Het was een concreet voorbeeld van hoe de vele dromen en ideeën die ik als kind of samen met mijn vrienden uit het middelbaar had, in de realiteit zou kunnen zijn. Hier raakte ik verder sterk geïnspireerd om binnen een landbouwbedrijf samen te werken.

Na nog een aantal omzwervingen op boerderijen hier en daar in onze omliggende landen kwam ik als bij toeval terug dicht bij huis op de Zonnekouter terecht. En zoals mijn middelbare school en Warmonderhof voor mij op maat gemaakt leek, zo bleek het ook op de Zonnekouter. Hoewel de Zonnekouter aanvankelijk een éénmanszaak of ééngezinszaak was, werd er al vanaf het begin nagedacht over hoe er op de Zonnekouter aan landbouw gedaan kon worden die toekomst heeft in verbondenheid met de lokale gemeenschap en over de generaties heen. Zo werd Land-in-zicht opgericht om de grond in onder te brengen en te ontdoen van de hoge kapitaalswaarde die druk legt op de rendabiliteit van een duurzame landbouw. In 2014 toen de coöperatieve vennootschap opgericht werd waarbij ik ook mee instapte, werd een oproep gedaan aan alle klanten en sympathisanten om aandeelhouder te worden en zo het roerend goed te spreiden onder een grotere groep mensen, verbonden aan de boerderij. De insteek was dat er op die manier bij een generatiewissel geen druk komt te liggen op mensen afzonderlijk of op de manier waarop we aan landbouw doen. Vele mensen schreven in en werden mee coöperant. Voor de Zonnekouter een nieuwe grote stap in de continuïteit van het bedrijf en voor mij persoonlijk een wonder, een droom die werkelijkheid werd, want ik was boer. Mijn leraar economie kon ik gelijk geven, uiteraard naast de vele andere mensen die me doorheen de jaren aangemoedigd hebben om mijn dromen te blijven volgen.

En het zijn ondertussen 10 mooie jaren geweest waarbij ik voortdurend gezien heb wat de verbondenheid van de lokale gemeenschap betekent. Enerzijds is er de voldoening om te telen voor een directe klantenkring, die je dagdagelijks bewust houdt van waar je het voor doet. Maar dat is maar 1 aspect. De landbouw in het algemeen heeft wel degelijk problemen en staat voor heel wat uitdagingen. Het is kapitaalsintensief, de economie is uitdagend en er moet hard gewerkt worden. Er zijn in de voorbije eeuw al heel wat landbouwbedrijven verdwenen, en daarmee zijn ook veel minder mensen met de landbouw verbonden. Veel landbouwers die er vandaag nog zijn, worstelen evenveel met dezelfde vragen als die voor hen, namelijk hoe lang het nog verder kan en wat met de boerderij na hun carrière. En nog meer dan ooit zijn de antwoorden moeilijk te vinden of niet haalbaar. Dit is ook geen sectorprobleem meer maar een breed maatschappelijk probleem. En het is hier dat ik vooral merk dat het samenverhaal ons de grootste kracht geeft om op een eigen manier om te gaan met al deze problemen, de uitdagingen aan te gaan en te blijven de ruimte hebben om een gezonde en duurzame landbouw vorm te geven, met alle aspecten die we als biologisch-dynamische boerderij belangrijk vinden. Samen als team collega’s en samen met de Vroentecollega’s, klanten, vrijwilligers, sympathisanten en aandeelhouders.

Het geeft mij persoonlijk ontzettend veel voldoening om na ruim 20 jaar Zonnekouter, waarvan 10 jaar coöperatie, vandaag deel uit te maken van een boerderij die samen met een grote betrokken groep mensen een eigen koers kan varen en daardoor aan een gezonde landbouw kan doen. De grond is vrij, het roerend goed zit in de coöperatie en nu zetten we een volgende grote stap en brengen de gebouwen in.

Wil je met ons meedoen en samen verder bouwen aan een landbouw die toekomst heeft?

Ben je benieuwd hoe de volgende 10 of 20 jaar op de Zonnekouter er uit zien?

Dan kan je nu door één of meerdere aandelen te kopen bijdragen aan deze grote stap!

Arne

Klein: savooi en daikon van eigen Zonnekouterland (Vroente); rode kool en romanesco van Dieleman; wortelpeterselie van Livinushof; venkel (Fr).   

Groot: prei, veldsla, selder en daikon van eigen Zonnekouterland (Vroente); palmkool van De Mollenakker; gekleurde wortel van De Blauwe Spie; pompoen Jack be little van Groenlof; venkel (Fr) en paksoi (Be).  

Gemengd: prei, spruitjes en savooi van eigen Zonnekouterland (Vroente); chioggia van De Kollebloem; elstar/jonagold/Alkmene van De Fruittuin, nashi peer (Fr); banaan (Pe, Fair Trade); granaatappel (Es).   

Fruit: elstar/jonagold van de Fruittuin, nashi peer (Fr); moro persappelsien (Es); kiwi (It); banaan (Pe, Fair Trade).  

Naar goede gewoonte leggen we in de kerstvakantie onze Zonnekouter-activiteiten op een laag pitje: even een welverdiende winterrust.

Gedurende 2 weken maken wij geen pakketten. In de plaats verwennen we jullie extra voor en na met een kerstpakket en een nieuwjaarspakket, telkens ter waarde van 2 pakketten. Zowel in het kerstpakket als in het nieuwjaarspakket zitten een extra dosis bewaargroenten en droogwaren waar jullie een eind mee doorkunnen.

Concreet:

• 22 dec: dubbel kerstpakket: het laatste pakket van 2024 met extra verrassingen ter waarde van het gemiste pakket van 27 dec.
• 12 januari: dubbel nieuwjaarspakket: het eerste pakket van 2025 met extra lekkers ter waarde van het gemiste pakket van 3 januari.

Wie een tweewekelijks pakket heeft in de oneven weken ontvangt een dubbel pakket op 20 december. Voor hen komt het eerste pakket van 2024 op 17 januari.

Wie een tweewekelijks pakket heeft in de even weken van het jaar ontvangt een dubbel pakket op 12 januari.